Κάποτε ήμασταν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων

Όλα ξεκινάνε το πρωί τις 28/02/2010,όπουκάποιοιάγνωστοι τρελοί με το μόνο πράγμα που τους έδενε ήτανη αγάπη τους για τα Jeep –SUV & ήπεριπέτεια στην φύση αποφάσισαν να το ρίξουν λίγο έξω και ναπεριηγηθούν στις λίμνες τις ευρύτερης περιοχής. Ξεκίνησαν λοιπόν κάπως έτσι:

Στην συνέχεια και με το πέρασμα των χιλιόμετρων αλλά και τις συνεχής επικοινωνίας με τα λεγόμενα PMR στο εσωτερικό των αυτοκινήτων κάναμε την πρώτη μας στάση στην λίμνη του Τσιβλού.

Η παρέα άρχισε να δένει και κάποιοι άρχισαν να ξεσαλώνουν. Λίγο ο καθαρός αέρας, λίγο η ομορφιά της φύσης, λίγο η ξεγνοιασιά από τα καθημερινά προβλήματα και κάποιων τα μυαλά πήραν αέρα. Όταν έχεις ηλιοροφή τα πάντα μπορούν να συμβούν βλέπετε.

Καιρός όμως να φύγουμε και να λασπώσουμε τα αυτοκίνητα λίγο παραπάνω. Τραβήξαμε λοιπόν τον κατήφορο και ένας – ένας έφτανε στον προορισμό που δεν ήταν άλλος από την μαγευτική λίμνη του Φενεού.

Νίκος

Δημοσθένης

Πέτρος

Δημήτρης

Μιχάλης - Ευγενεία - Μαριάννα - - Νίκος - Κατερινούλα - Ζωή - - Πέτρος - Χριστήνα - Δημήτρης

Όπως αποδείχτηκε όμως η λάσπη που είχαμε επάνω στα αυτοκίνητα μας ήταν πολύ λίγοι για τα πρέπει και τα θέλω μας। Ως γνήσιος scouter ο Νίκος είχε την ιδέα να πεταχτούμε και σε μια τρίτη λιμνούλα μπας και κάνουμε κάποιο πραγματικό λασπόλουτρο. Μάλλον δεν είχε άδικο.

Ποίος όμως δεν θέλει να βρεθεί και στα χιόνια με τέτοια παρέα μια καταπληκτική ζεστή μέρα που δεν της έλειπε τίποτα, ζωντάνια – κέφι – χαρά – απρόοπτα. Κάποιοι έχουν ξαναβρεθεί σε τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις, για κάποιον όμως θα ήταν η πρώτη φορά.

Δημητράκη όσο και να προσπαθείς δεν τσουλάει.

Και αμα δεν τσουλάει ρωτάς άλλον που την έχει πατήσει.

Την διαφορά σε μια εκδρομή την κάνει η εμπειρία. Εδω λοιπόν η εμπειρία σε όλο της το μεγαλείο. Ιμάντες, ναυτικά κλειδιά, γάντια, αρβύλες.

Και όχι να δουλεύει μόνο ένας και ο άλλος να κοιτάει.

Και αν δεν ξεκολάει ούτε τότε (το πετάς και πέρνεις ποδήλατο). Όχι φίλε Δημήτρη το αμάξακι σου είναι μια χαρά και δεν μασάει. Το έχεις αποδείξει πολλές φορές.

Και τελικά ξεκόλλησε και φύγαμε γιατί τα στομάχια όλων μας άρχιζαν να διαμαρτύρονται εντόνως.

Πως θα μπορούσε να λήξη μια τέτοια μέρα? Με τον κλασσικό Ελληνικό πατροπαράδοτο και μόνο τρόπο. Στην υγειά σας και να είστε σίγουροι ότι ακολουθούν κα άλλα τέτοια ωραία.